Być może znacie już tę anegdotę według, której popularny pisarz i poliglota J.R.R. Tolkien znający m.in łacinę, starożytną grekę i staroirlandzki oraz języki skandynawskie, poddał się przy naucę języka polskiego. Historia ma dowodzić, że polski to jeden z najtrudniejszych języków na świecie. Faktycznie, plasuje się on dość wysoko w językowym rankingu trudności, niemniej włada nim ok 40 mln ludzi na świecie, a to dowodzi, że języka Piastów naprawdę da się nauczyć.
Język polski, czyli jaki?
Polski, to jeden z języków zachodniosłowiańskich, drugi pod względem liczby jego użytkowników. Należy do rodziny języków indoeuropejskich, często mylony z językiem czeskim i słowackim. Typologia lingwistyczna wskazuje, że jest to język fleksyjny, którego alfabet opiera się na znakach łacińskich – posiada 35 liter. Choć można mówić, że jest to język homogeniczny, na terenie Polski wyróżnia się około ośmiu dialektów polskiego.
Pierwsze zdania w języku polskim zanotowano z XIII wieku na Kartach Henrykowskich, a pierwszy druk (modlitwy) dwa wieki później. Od tej pory język polski ewoluował, a zmiany w języku są wciąż żywe. Co ciekawe, około dziesięć tysięcy osób poznało lub rozpoczęło naukę języka polskiego jako obcego. Od 2004 roku istnieje nawet możliwość uzyskania certyfikatu ze znajomości polskiego na trzech poziomach.
Język polski = język trudny?
Być może ciekawi Was, dlaczego ktoś uznał polski za trudny język. Nawet nie wiemy od czego zacząć, bo powodów jest naprawdę wiele!
Polski alfabet posiada dziewięć dodatkowych znaków w stosunku do alfabetu łacińskiego. Litery takie jak ę czy ł diametralnie zmieniają znaczenie słów, jak mawia słynny polski językoznawstwa profesor Bralczyk: jest różnica, czy robimy komuś łaskę czy laske. Ponadto dochodzą takie znaki jak: rz, sz, czy czy dż, które nie dość, że trudno spamiętać to jeszcze trudniej wymówić.
Również z polską ortografią nie będzie lekko! Bowiem dwa identyczne w wymowie znaki potrafią różnić się pisownią w zależności od słowa, są to takie litery jak h i ch, ż i rz, u i ó. Mało tego, dwa identyczne słowa mogą oznaczać coś zupełnie innego gdy użyjemy liter ż lub rz. Tylko spójrzcie: A może pojedziemy nad morze? Wierzę, że uda nam się wejść na tę wieże. Mama każe dzieciom odrobić lekcje, a gdy tego nie zrobią, karze je brakiem telewizji.
W języku polskim występuje także odmiana. Nie wystarczy poznać jeden rzeczownik, należy nauczyć się także jego brzmienia w odmianie: mama, mamie, mamą itd. Na domiar złego dochodzi także odmiana czasowników przez osoby: robię, robisz, robi, robimy, robicie, robią, oraz przez przypadki: kot, kota, kotu, kocie, kota, kotem, kocie. A także szalone stopniowanie przymiotników w trzech wersjach: miły, milszy, najmilszy lub wyjątkowy, bardziej albo zły, gorszy, najgorszy. Z czasem odmiana staje się intuicyjna, nie mniej samo poznanie i zapamiętanie pierwszych kroków może budzić strach.
Jak w każdym języku, także w polskim znajdzie się miejsce na przedimki kierunkowe i nie tylko, zdrobnienia, liczebniki, interpunkcję oraz słowotwórstwo i związki frazeologiczne. Bez wątpienia będzie ciekawie!
Język polski – idzie się nauczyć 😉
Choć czytając powyższy akapit można uznać, że języka polskiego faktycznie nie sposób się nauczyć, zdecydowanie tak nie jest. Każdy język posiada swoje specyficzne zasady, które na początku mogą być niezrozumiałe i budzić przerażenie, niemniej systematyczna nauka potrafi zdziałać cuda. Na początku nic nie było proste, z czasem pewne czynności czy dziedziny zaczęły powszednieć i przechodzić do grupy czynności automatycznych, tak jak doskonale znane języki obce czy język ojczysty.
Należy jednak pamiętać, że przy nauce nieco trudniejszych języków warto sobie pomóc korzystając z lekcji z wyspecjalizowanym lektorem. Obecnie do grona nauczycieli Futuro dołączyły cudowne lektorki, które profesjonalnie zajmują się nauczaniem języka polskiego jako obcego. Mamy nadzieję, że z ich pomocą każdy uczeń przyswoi tajniki polskiego i także posiądzie tę moc.
